Çok uzun zaman sonra yeniden merhaba:)
Bir önceki mesajımda da sözünü ettiğim gibi, Kasım ayından beri sağlıkla ilgili o kadar çok uğraşmam gereken konu oldu ki, tam anlamıyla dün kendimi daha iyi hissettiğimi farkettim. Ben kendimi iyi hissedince de mutlaka uğraşacak birşeyler bulma peşine düşerim ama önce bir "merhaba "demek istedim bloğa.
Her 6 ayda bir yeni baştan kan değerlerime bakılıp, mamografi, TVS, kemik yoğunluğu, akciğer filmi, batın ultrasonografisi vs derken ve herşeyden önemlisi tüm bunların sonuçlarına bakılıp birileri bana "korkma herşey yolunda "diyene kadar, sıkıntılı bir süreç yaşıyorum.Bu 6 ay denilen süre de o kadar çabuk geçen birşey ki , çalışırken maaş alacağımız 30 gün geçmezdi bu kadar hızlı, ben sonuç gösterip eve geliyorum hooop yeni tahlil zamanı..
Bu kez Kasım'dan beri daha sıkıntılı bir süreç yaşadım zira ben paşa paşa "nasıl olsa ben over kanseri kategorisindeyim, bakılsa bakılsa oralara bakılır "diye düşürken doktorum, akciğer filmi ve akciğer kanserine yönelik tümör markerlarını isteyince ve bu değerler de hatırı sayılır şekilde dikkat çekici çıkınca, açıkçası en kötü zamanlarda bile duymadığım bir ölüm korkusu(yada kaygısı) sardı ruhumu. Aslında korku değil de kaygıydı bence çünkü hastalığın en kötü olduğu dönemlerde, hatta kemoterapi günlerinde Umut'a hamile olduğum, onu hissettiğim ama henüz görmediğim için daha değişik bir annelik duygusuydu o. Oysa şimdi, kepçe kulaklım var kucağımda ve cennet kokusuyla karşımda, bu yüzden o tahliller ölümden korkutmadı da kaygılandırdı sanırım. O kadar küçük ki henüz..Bakacak birileri, babası,aile büyükleri mutlaka olacaktır ama anne?
Neyse, doktorcum uzun uzun bakıp bakıp "dikkatli olalım, beslenmemize dikkat edelim, kilo verelim,sigarayı bırakalım ve sık sık kontrolümüze gelelim "diyerek benim "e peki ben atlattım şimdi bu hastalığı" soruma "bu tip kanserlerde ilk 2,5 yıl çok önemlidir yeniden oluşmasında yada başka yere de atabilme ihtimalinde "deyince anladım ki bu stres uzun süre daha bitmeyecek..Olsun, bugün iyiyim:) Kendimi çok mutlu hissediyorum, önemli olan bu.
Doktor bey, kemoterapi süreci ve stres nedeniyle iyice seyrelen saçlarıma da bazı ilaçlar verdi, hemen kullanmaya başladım, inşallah yakında güzel saçlarım da olacak:)
Şimdi gelelim hayata..
Yakışıklı oğlumla büyüyüp gidiyoruz, havalar soğuk ama olsun, onun elleri öyle sıcak ki,ısıtıveriyor dünyamı.Paylaşmak istediğim o kadar çok şey birikti ki, hepsini sırasıyla paylaşmak istiyorum, hem yaptıklarım hem de 20 yıl çalışmış biri olarak alışık olmadığım bu ataleti aşmak için hayata geçirmeye hazırlandığım büyük ticari projemle ilgili herşeyi paylaşmak üzere yeni konular ekleyeceğim her gün.
Bloğumun çok sıkıcı bir görüntüsü olduğunun farkındayım ve renklendirmek için yapabileceklerimi düşüneceğim, salt yazıdan oluşan renksiz menksiz, can sıkıcı bir günlüğe benim bile tahammülüm yok açıkçası:)
Ha bir de nur topu gibi diyet listesi verdi elime Doktorcuğum, hani fıkradaki gibi listeye bakıp "bunları yemeklerden önce mi yiyeceğim sonra mı ? "diye sorasım geldi görünce ama ne yapalım el mahkum,uyacağız:) Bari yarın bir jübile yapayım; içliköfte, patates salatası ve çok sevdiğim kakaolu cupcakelerle jübile yemeği:) Doktorum görse kalan saçları da dökülür adamcağızın ama ne yapalım aylarca bir kibrit kutusu büyüklüğünde peynire talim etmenin çok heyecanlandıran ve "aman bir an önce sabah olsun da ne menem şeyse şu peynirimi yesem "diyerek saatleri saydığını mı düşünüyorlar acaba diyete başlayacakların? Neyse, aramızda:)
