bir umudum var

Delirmek üzere olan hatta delirmiş bir kadının hezeyanları gibi görünüyor belki de yazdıklarım, sonradan okuduğumda, kendimi tanımasam ben de öyle düşünürdüm üzülmeyin.Haklısınız çok da sağlıklı ve sağlam kafalı biri izlenimi vermediğim muhakkak ama vallahi öyleyim. Akıl ve ruh sağlığım gayet yerinde,inanın.
Ben de pazara gidip domates seçen, apartman toplantısına katılıp yönetici amcanın anlattığını unutup 5 kez yeni baştan anlattığı memuriyet günlerini de toplantı gündemi öncesi gayet bi sakin dinleyen,Müdüründen çekinen, çoğu kadın gibi iki araba arasına park edemeyen, her gün mutlaka belli bir süre kitap okuyan, yaramazlığını kategorilendiremediği oğluşunun içine birşey kaçtığını düşünen..buna benzer bir sürü şeyi sizin gibi yapan yada yapamayan, sıradan ama akıl sağlığı gayet yerinde bir kadınım.

Bu delirmişim hissi kelimelerin bana bir oyunu.Ben güzel ve tatlı tatlı, akılıca şeyler yazmak istiyorum ama onlar durmadan yer değiştirip benim yazmadığım yada yazmayı düşünmediğim şeyleri yazıyorlar bazen.Yazının sonuna bir geliyorum ki ben demişim Ankara onlar demişler Beypazarı.Bu kelimeler var ya benden duymuş olmayın sihirliler de..Aşkınızı da duyuran onlar, nefretiniz de.Milyonların sizi sevmesini sağlayan da onlar, adınızı duymak istememelerine neden olanlar da.İyi geçinmek lazım kelimelerle,bak ben sesimi çıkarıyor muyum beni hafif kayışı koparmış bir hatun olarak gösterip sessiz sessiz gülmelerine? Çıkarmıyorum, niye?
Çünkü onlara ihtiyacım var, ben anlatamazsam kalbimden beyninden geçenleri, bir gırdap gibi dönenip midemde kelebekler uçuran kelimeler yığınını dökmezsem kağıda...Hah işte o zaman ebüvüüü ki ebüvü..