Eşimin yeni toplantı programı İspanya, Madrid'te..
Ben de onunla gitmeyi çok istiyorum ama Umut'u en son 6 ay önceki yurtdışı seyahatimizde, babaannesine bırakmıştık, bir hayli zorlamıştı kadıncağızı.
Gündüzleri çok aramasa da gece uyumadan önce "annemi babamı isterim "diye tutturmuş hep, hatta tatil dönüşünde 15-20 gün burnumuzdan getirmişti , bir mızmızlanma bir huysuzluk sorma gitsin..
6 ayda anca toparladığımız minik adamı şimdi 3 günlüğüne bırakıp gittiğimizde, bir 6 ay daha uğraşmak gözümde çok büyüyor.
Gidişimize çok az kaldı ve 3 gündür ona" tatilin ne olduğunu, bazen anne ve babanın yalnız da tatile gidebileceğini, sonra onunla da gideceğimiz yerler olduğunu" anlatıp duruyorum.
Neticede buna alışmak zorunda.
Psikoloji kriterlerine göre bu yaşta da birey olduğunu kabul etmemiz ve ona göre davranmamız istenen oğlumun, bunu da öğrenmesi lazım.
7 aylıktan beri kendi odasında yatan ve kendi başına yatağını bile düzelten Umut'un, konuşarak ikna edilebileceğini düşünerek uğraşıyorum 3 gündür.
Bu kez anneannesinde kalacak, Babaanne umreye gidip geldi, çok fazla gelip gideni var, anneanne en uygun olanı bu durumda.
Anneanne ile evimiz yakın olduğu için, zorlanırsa bize geçmeleri en iyisi olacak, neticede oyuncakları, kendi yatağı vs sanırım kendini daha iyi hissettirir diye düşünüyorum. Kriz zamanlarında kullanılmak üzere ödül kutusunu da sevdiği şeylerle doldurup , bir de küçük oyuncak alıp sakladım, çok mızmızlanırsa çıkarıp verecek anneanne, 1-2 saat kazandırır ona:)
Ondan 3 gün kaldığımda ben de onu çok özlüyorum ama yaşı gereği onunla gidebilmemiz şimdilik pek mümkün olmuyor, zira kısa sürede bir şehri gezmeye uğraşınca, aralıksız 5-6 saat yürüdüğümüz zamanlar oluyor , onunla imkansız, 3 günlük özlemlere katlanacağız maalesef.
Gelirken ona hoşuna gidecek ufak tefek şeyler alıyorum, çikolata şekerleme gibi şeyler, o anda unutuyor herşeyi, çocuk masumiyeti işte, hep çocuk kalsaymışız diyorum öyle zamanlarda..
3 gün sonra göreceğiz bakalım konuşmalarım ne kadar işe yaramış:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder